Аерылу моңы

Бураннарда югалгамындыр мин,
Адашканмындыр басу эчендә.
Һәр вакыт булырсың якты ут син —
Табырсың мине адашканда.

Йорт эчендә яктырта җылы ут.
Ләкин юк син аның янында.
Кеше эзләр — мине тапмаслар ул —
Башларын иеп, карарлар гына.

Мин тәрәзәдән сине карармын:
Елмаеп, көлеп утырганыңны.
Кеше йөзләрендә булмасмын —
Син генә күрерсең сүрәтемне.

Ташлар агырлар туры юллардан.
Мин аңламыйча калырмын шунда.
Ә син хаман очарсың һавадан —
Күрмәссең мине очып үткәндә.

Мин гаепле бөтен авырлыкларда.
Син генә — һичшиксез, бер сабый бала.
Бөтен сәбәбең зәңгәр күзләрендә.
Ә мин... хаман булмасмын җир йөзендә.